dəfə

z. <ər.>

1. Kəmiyyət bildirən sözlə birgə işləndikdə bir işin, hərəkətin, hadisənin hər bir momentini, təkrarını bildirir; kərə. Bir neçə dəfə. Çox dəfə. – On dəfə ölç, bir dəfə biç. (Ata. sözü). Yüz dəfə xəzan olmuş idi bağü bəharim; Bu bağı görüb fəsli-gülüstan genə gəldim. S. Ə. Ş.. Şərəfoğlu Muğanda iki dəfə uzun müddət yaşayıb işləmişdi. M. İ..

2. Sıra sayları və işarə əvəzlikləri ilə birgə işləndikdə, təkrar edilən eyni hadisələrin, işlərin, keyfiyyətlərin və s. -nin birisini ifadə edir. İkinci dəfə təkrar etmək. – Qatı qaranlığın dərələrdə daha çox olduğunu Əbil birinci dəfə görürdü. Ə. Vəl.. Bir dəfə – günlərin birində, haçan isə keçmişdə. Bu gülünc həyatdan nə çıxsın dedim; Bir dəfə özümü vurmaq istədim. M. Müş.. Bir dəfə də olsa – heç, qətiyyən, əsla, heç vaxt. Karvanbaşı duruxdu, aşağıdan yuxarıya dik onun gözünün içinə baxan bu kafir bir dəfə də olsa gözlərini qırpmamışdı. . Ə. M.. Çox dəfə – dəfələrlə, çox vaxt, təkrarən. Əvvəl dəfələrdə – ilk çağda, ilk vaxtlarda, ibtidada. Bəlkə quruda da rast və möhkəm yerimək əvvəl dəfələrdə çətin olacaqdır. F. K.. Hər dəfə – həmişə, hər vaxt, daim. Kirpi dayı, hər dəfə keçməz belə; Öz gələcək günlərini fikr elə. . Ə. V.. O dəfə – onda, o vaxt. Nurcabbar çarpayıda yerini rahatlayıb dəftərin bir neçə səhifəsini çevirdi. – O dəfə harda qaldıq? – dedi. İ. Məlikzadə.